کد مطلب:29258 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126

جمال الدین خَلعی












.

4040. جمال الدین خلعی می گوید:

گروهی عید غدیر را انكار می كنند

در حالی كه چیزی از آن، برای مؤمنان، ناشناخته نیست.

خداوند در بین بندگان برای تو فرمان داد

و در بین آنان بهترین روش را برقرار كرد.

در آن روز، خداوند، دینش را بین آنان كامل گرداند

چنان كه در سوره های محكم قرآن به ما گفته است.

خداوند در قرآن و نیز

در عهد قدیم و انجیل و زبور، تو را ستود.

بندگان به تو عرضه می شوند كه در بین آنان

به خواست خود، به سود و زیان، حكم كنی.

گروهی را هنگام وارد شدن، تشنه كام می گذاری

و گروهی را به آغاز و فرجام، سیراب می سازی.

ای پناه ترسیدگان و اندوهناكان!

و ای گنج دوستداران و بهترین گنجینه!

به رفض، ملقّب شدم و این برای من شرافت زاست

از ناصبی ای كه به كفر، نامور است.[2].









    1. ابو الحسن جمال الدین علی بن عبد العزیز بن ابی احمد خَلعی [/خَلیعی ] موصلی حلّی، شاعر اهل بیت علیهم السلام است كه درباره آنان بسیار شعر سروده و بسیار مدحشان كرده است. پدر و مادرش ناصبی بودند و مادرش نذر كرده بود كه اگر خدا به وی فرزندی دهد، وی را برای قطع راه زوّار امام حسین علیه السلام از راه سابله و كشتن آنان خواهد فرستاد. هنگامی كه وی بزرگ شد، او را برای تحقّق نذرش گسیل داشت. وقتی به نزدیك كربلا رسید و منتظر آمدن زائران شد، خواب بر وی غالب گشت و قافله ها گذر كردند و گرفتار گرد و غبار شد. وی در خواب دید كه قیامت بر پا شده است و دستور فرستادن او به دوزخ داده شد؛ ولی به خاطر همان گرد و غبارِ نشسته بر روی وی، آتش به وی نرسید. از خواب بیدار شد و از نیّت خود، روی گردانْد عشق اهل بیت علیهم السلام را به دل گرفت و ساكن كربلا گشت. وی در حدود سال 570 ق، در شهر حِلّه در عراق درگذشت و قبرش در آن جا معروف است (ر. ك:الغدیر:12/6).
    2. الغدیر:10/6.